21 juni 2015

Het is best een mooi idee hoor, je overtollige tuinproducten schenken aan je medemens, die door omstandigheden geen boodschappen kan doen.

Een feit is dat we natuurlijk veel meer kweken op onze vierkante meters dan we zelf op kunnen eten.

Maar het is ook zo, dat ik eigenlijk al jaren voor voedselbank speel, maar dan voor familie, buren, kennissen. Ik ga echt niet al die aardappelen, andijvie, boontjes en spinazie zelf naar binnen werken. Bewaren in de vriezer vind ik geen optie, het smaakt gewoon niet.
Mijn vrienden en familieleden zijn meestal wel in staat om zelf groene producten te kopen. Maar wat wij kweken in onze tuinen is natuurlijk kakelvers, daar kan geen supermarkt tegenop.
Desondanks blijft er genoeg over, dus af en toe een kropje sla of andijvie of noem maar op voor de Voedselbank, prima hoor.

Wat me tegenstaat is die totale anonimiteit rond dat weggeven aan de Voedselbank. Je legt je courgettes in die bak bij ons clubhuisje en dat is het dan, graag gedaan, toedeloe.
Als ik mijn buren verras met een bakje zelf geplukte aardbeien, krijg ik doorgaans een stralende lach en een praatje terug. Drop je je tuinproduct in die bak, dan is dat een soort stilzwijgende transactie tussen kweker en klant van de Voedselbank.

Wie zijn die klanten? Ik zou wel eens willen weten hoe ze reageren op wat ze aangeboden krijgen.
Vinden ze een zelf gekweekte bloemkool wel lekker? Gruwen ze niet van slakjes, wurmpjes in de andijvie? Liggen die door ons weggegeven groenten tussen de overtollige komkommers van supermarkten? Welke groenten vinden de klanten van de Voedselbank lekker? Zijn er ook klanten voor de Voedselbank die uit verre buitenlanden komen en houden die van groenten die wij normaliter niet kweken? Als ik dat wist zou ik misschien een Voedselbank-bedje kunnen aanleggen, waarom niet? Ik heb wel eens een bedje postelein opgezet voor een kennis die dol is op deze groente, terwijl ik er niets aan vind.

En dan nog wat: de mensen die van mij al jaren wat aangeboden krijgen, komen soms in mijn tuin kijken. Ze willen graag zien waar dat spul vandaan komt en hoe je via zaadjes boerenkool krijgt, een compleet wonder eigenlijk.
En nog wat: soms komen mijn familieleden helpen spitten in het voorjaar. Ze komen iets doen voor wat ze krijgen. Dat is best meegenomen en wel zo gezellig.
De afnemer van je tuinproduct heeft een gezicht en een stem, dat maakt weggeven veel leuker.

Dus om kort te gaan, ik zou best zo'n klant van de Voedselbank willen zien langskomen. Niet allemaal tegelijk graag. Want de charme van onze tuintjes is natuurlijk dat we daar in afzondering van de drukke maatschappij kunnen doen wat we leuk vinden: samen met de natuur lekkere dingen kweken.

Chris Spönhoff
21 juni 2015